سایت جـامع آستـان وصـال شامل بـخش های شعر , روایت تـاریخی , آمـوزش مداحی , کتـاب , شعـر و مقـتل , آمـوزش قرآن شهید و شهادت , نرم افزارهای مذهبی , رسانه صوتی و تصویری , احادیث , منویـات بزرگان...

زبانحال حضرت زینب سلام الله علیها در شهادت فرزندانش

شاعر : حسن لطفی
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
قالب شعر : غزل

گلاب می چکـد از گـیـسوان شانه شده            برای عرض ارادت دو گل بهانه شده

قبول کن که نفس های من هـمین هایند            قـبول کن که غـمت را دلـم نشانه شده


دو زینبی دو علی خود دو فاطمه صولت            دو زینبی دو حسن رو، دو بی کرانه شده

دو زینبی دو عـلی اکـبری دو عباسی            دو ذوالـفـقـار نبردی که جـاودانه شده

دو شیر نر دو حماسه دو گرد باد غیور            دو صاعقه که به جان محشر زمانه شده

دو شیر خورده ز من دو زره به تن کرده            دو می زده دو رجز خوان دو حیدرانه شده

دو پهلوان دو قیامت دو غیرت طوفان            دلی به محـضرتان خـاک آسـتـانه شده

نقد و بررسی

در ذکر شهادت فرزندان عبدالله بن جعفر ذکر دو نکته واجب و رعایت آن ضروری است: اول اینکه در هیچ کتابی اذن گرفتن حضرت زینب برای فرزندانش و .... نیامده است لذا حتماً این موارد باید در قالب زبانحال گفته شود. دومین نکته اینکه بر اساس کتب مقاتل الطالبیین (ص۶۱) تَسْمِیَةُ مَنْ قُتِلَ مَع الحُسَینِ(ص۱۵۱) تَذْکِرَةُ الْخَواص(ص۱۷۶) تاریخ الامم والملوک(ص۴۶۹) تاریخ خلیفه (ص۱۴۵)، فُصُولُ المُهِمَّۀ (ص۱۴۵) الارشاد(ص۱۵۹) منتهی‌الآمال(ص۴۴۸) نفس‌المهموم(ص۲۷۱) مقتل مقرّم(ص۱۴۵) مقتل امام حسین(ص۱۵۶) قمقام (ص۴۳۶) پژوهشی نو در مقتل سیدالشهدا (ص۲۰۶) و دیگر کتب معتبر نام مادر محمد بن عبدالله؛ خوصا، دختر حفصةبن ثقیف ذکر شده است و در دیگر کتب مقاتل نیز نامی از مادر او برده نشده است؛ تنها در کتاب کامل بهایی(۶۴۷) آمده که مادر محمد نیز حضرت زینبسلام‌الله‌علیها است؛ در کتاب کامل بهائی نیز سندی ارائه نشده است و احتمال اشتباه طبری زیاد است زیرا طبری در سطر قبل از این جمله، نام اُمُّ البنین را هم به اشتباه لیلی ذکر کرده است. در قرون بعدی دو کتاب منتخب التّواریخ(۲۲۵) و منتهی‌الآمال (۲۲۵) علاوه بر روایت اول گزارش کامل بهایی نیز ذکر کرده‌اند.جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه کرده و یا در همین جا کلیک کنید.



قبول کن که نفس های من هـمین هایند            قـبول کن که غـمت را دلـم نشانه شده